Sleeping Beauty

Gebaseerd op het sprookje van Charles Perrault vertelt het ballet het verhaal van prinses Aurora. Zij krijgt op haar doopfeest de magische zegen van alle feeën van het koninkrijk, onder hen de Seringenfee. Ze spreken hun wensen uit en die moeten verzekeren dat de prinses opgroeit tot de mooiste vrouw, de meest sierlijke danseres, de allerzoetste zangeres en de schitterendste muzikant.

Het vrolijke feest wordt echter onderbroken door de komst van de slechte fee Carabosse, die boos is omdat ze niet werd uitgenodigd. Ze haalt haar gram bij het koninklijk echtpaar, die haar verwijst naar hun ceremoniemeester Catalabutte. Hij was immers verantwoordelijk voor de gastenlijst. Carabosse rekent af met de ceremoniemeester, maar daarmee is haar woede niet gekoeld. Ze vervloekt prinses Aurora: het meisje zal zich op haar zestiende verjaardag prikken aan een spoel en sterven. Carabosse verdwijnt en laat de aanwezigen diep geschokt achter. De Seringenfee, die haar geschenk nog niet had gegeven, kan Carabosses vloek alleen maar verzachten: de prinses zal niet sterven maar honderd jaar slapen. Alleen de liefdeskus van een prins kan haar weer doen ontwaken.

Prinses Aurora groeit zorgeloos op, en op haar zestiende verjaardag komen vier prinsen haar het hof maken.
Nadat ze met alle vier gedanst heeft, gaat ze alleen de tuin in. Daar ontmoet ze een vermomde vreemdeling.

Doornroosje is het tweede van drie balletten waarvoor Tchaikovsky de muziek componeerde. De andere zijn De Notenkraker en Het Zwanenmeer.

Doornroosje wordt gezien als een van Tchaikovsky’s meest geraffineerde partituren. En volgens de overlevering vond hij dit zelf de beste van al zijn balletcomposities. Tchaikovsky componeerde zijn balletten trouwens in een periode waarin balletmuziek meestal slechts diende als begeleiding en niet meteen een volwaardige partituur opleverde.